Vanmorgen is er niet veel nieuws te melden. Behalve dat je zoutgehalte een beetje te hoog is. Ze gaan je daarvoor een infuus geven. Je hebt nu heel erg veel medicijnen gekregen (nieuwe infusen) voor de bloeddruk en gaswisseling in je longen. Later vandaag gaan ze je bloedgas opnieuw prikken. Later dus meer.

Vanavond was er niks veranderd. Wel heeft de intensivist je beademingsmachine op een speciale manier met allemaal ingewikkelde berekeningen ingesteld. Hierdoor lijkt het soms dat je zelf iedere keer zucht. Ze legden ons uit dat dat niet zo is maar dat dat door de machine komt.

Soms zit ik aan je bed en heb ik het met momenten echt moeilijk. Vandaag is zo’n dag. Ik zie je daar liggen, en je vecht keihard. Ik ben dan zo trots op je. Aan de andere kant doet het me zoveel pijn om je zo te moeten zien strijden. Je hebt zoveel beter verdiend dan deze hele ziekte. Maar ik veeg dan mijn tranen weg. En vertel je over de kinderen die weer eens wat grappigs hebben meegemaakt. Of over al die mensen die voor jou duimen. Ik praat je moed in. Soms word ik boos, het is gewoon vreselijk oneerlijk. Je bent dapper mam, geef niet op!

Wij zouden vrijdag een gesprek hebben met de arts over je situatie. Vanmiddag heeft de ic mij gebeld om te vertellen dat het echt niet goed met je gaat en dat de arts dit gesprek daarom wil vervroegen naar woensdag.

Lieve mensen, ik houdt jullie op de hoogte! Bedankt voor alle steun en liefde die jullie ons en mam geven.